Marko Hanželic
Dziś trudno wytłumaczyć młodszym ludziom, z jakim zainteresowaniem, z jakim pod koniec lat 80. oczekiwano na nowy model czeskiej firmy Škoda. Już od dawna było wiadomo, że przygotowują nowoczesny model z napędem na przednie koła (właściwie planowano to przed Praską Wiosną, ale potem Rosjanie to zawetowali), ale proces ten trwał tak długo, że nawet Łada Samara trafił na rynek przed przedstawicielem czechosłowackim.
Nie bez powodu był to duży krok naprzód, porównywalny jedynie z dużo mniej udanym na rynku krajowym modelem Yugo Florida, dotychczas najnowocześniejszym samochodem Europy Wschodniej. Pomogło także atrakcyjne nadwozie Bertone o ostrych liniach, podkreślonych asymetrycznym przednim pasem. Nowoczesna konstrukcja z pięcioma drzwiami o wymiarach 3.815 x 1.620 x 1.415 mm w połączeniu ze stosunkowo solidnym wyposażeniem i bardzo przystępną ceną zapewniła mu status bestsellera nie tylko na Wschodzie, ale także w wielu krajach Zachodu, a nawet w wielu miejscach poza nim. Europy.
Silnik miał starą konstrukcję Kenta, z trzema łożyskami wału korbowego, wywodzący się z 4-cylindrowego silnika, który był już montowany w popularnym modelu Škody 1964 MB w 1000 roku. Ciekawy już w oryginale, z aluminiowym blokiem i żeliwną głowicą, wydobywał moc 988 KM z 44 centymetrów sześciennych pojemności skokowej. W przypadku Favorita został on przesunięty na przód samochodu i zamontowany poprzecznie, a nie wzdłużnie. Objętość zwiększono do 1.289 centymetrów sześciennych, a moc do 62 KM, a ostatnia seria z katalizatorem miała 58 KM.
W odbudowie pomogli eksperci firmy Porsche oraz brytyjscy inżynierowie Ricardo Consulting Engineers. Choć konwersja silnika, który został przeniesiony z podłużnego tyłu (dla napędu na tył) na poprzeczny przód (dla napędu na przód), może wydawać się łatwą robotą, całość przeciągnęła się przez trzy lata. Głównie ze względu na dostosowanie się do norm ekologicznych.
Jeśli być może zapomniałeś, warto przypomnieć, że Škoda Favorit 136 posiadała silnik o pojemności 1.3 litra z gaźnikiem i mocy 62 KM, natomiast wtrysk Škody Favorit 135 posiadał elektroniczny wtrysk paliwa i moc 58 KM (katalizator, który dławił jego moc , zabrał cztery konie). Wtrysk był centralnym SPI (Single Point Injection), z jednym wtryskiwaczem zamiast alternatora. Daleko od nowoczesnych układów wtryskowych MPI, nie mówiąc już o czymś bardziej nowoczesnym, to rozwiązanie dla Škody było w tamtym czasie prawdziwym cudem inżynierii kosmicznej.
Nazwa Favorit zaczerpnięta jest oczywiście z bogatej historii czeskiej marki, a tradycję wskrzeszania legendarnych starych nazw kontynuowały Felicia (1936-1941), Octavia (1959-1971), Superb (1934-1949) i Rapid ( 1935-1947). Podstawowa wersja L oferowała już zagłówki na wszystkich siedzeniach, podgrzewaną tylną szybę i regulację lusterka wstecznego z kabiny, natomiast LS dodał obrotomierz, światła przeciwmgielne, tylną wycieraczkę i dzieloną tylną kanapę. Po przejęciu Škody przez firmę Volkswagen i po gruntownym remoncie, oryginalne oznaczenia zastąpiono nowymi LX i GLX.
W ostatnich latach na rynku pojawiły się serie bogato wyposażonych edycji specjalnych, ale najbardziej znane w naszym kraju to Silver Line i Black Line. Zgodnie z tradycją Favorit osiągał także godne pozazdroszczenia sukcesy rajdowe, zwycięstwa klasowe w WRC i okazjonalne miejsca w pierwszej dziesiątce klasyfikacji generalnej. Favorit to ważny i odnoszący sukcesy model, który bardzo dobrze sprzedawał się na słoweńskim rynku na początku lat 10. XX wieku, a jego następca, Felicia, którego sprzedaż rozpoczęła się w 90 r., również odniósł sukces.
Bertone początkowo przewidywał pełną gamę Ulubionych: kombi, sedan, kombi, coupe, pickup, podwyższony van i wersja ratunkowa. Jednak oprócz hatchbacka do produkcji seryjnej trafiły jedynie wprowadzone w 1990 roku kombi Forman oraz wersja Pick-up. Mniejszą serię (około 200 egzemplarzy) kabrioletu wyprodukowała firma MTX, a także kilka wersji do celów specjalnych. Szczegółowo śledzono zmiany w modelu podstawowym, niewielką przeróbkę w 1991 r. i większą, poważniejszą w 1993 r.
