Bojana Vrbnjaka
Znasz ich. I jakoś nie. Nie mówimy o twoich sąsiadach, ale o samochody, i tak pozostało niezauważalne, że do dziś znają tylko ich zagorzali fani. Takie modele niekoniecznie były to polemiki, ale były pod radarem przeciętnego nabywcy samochodu.
W regularnych odstępach czasu pod nagłówkiem „Znasz ich?” z mgły zapomnienia takie nazywamy samochody klasyczne i zabytkowe. Zawsze nowe wersje, zawsze nowe nisze: w ostatnich dziesięcioleciach tak było liczba modeli pojazdów na rynku wzrosła o setki, jeśli nie nawet tysiące. Wręcz przeciwnie, są specyficzni Producenci japońscy znacznie ograniczyli swoją modelową politykę. Przynajmniej w Europie. W latach 80. było zupełnie inaczej. Wypełnić potrzebna była każda (rzekoma) luka. Mitsubishi na przykład widział jednego miodu Ułanów in Dzielny. Aby go wypełnić, w 1982 roku przedstawił model Trzy. Wraz ze swoim stylowym kuzynem w wersji coupé Kordia jako swego rodzaju młodszy brat modelki starion i następcy modelu Niebiański.
Ja ja Trzy z którego ma wynikać Logo Mitsubishi „Trzy diamenty”. W Japonii sprzedawany był w specjalnej sieci detalicznej plac samochodowy. Modele Cordia i Tredia miały napęd na przednie koła i konstrukcję podobną do modelu Miraż lub Źrebak (choć były wyższe, bo dobre 4,28 m). Kiedy ona była Trzy wizualnie podobne Do Lancera, ona miała Cordia obniżony przód. Od 1984 roku wykazywał pewne podobieństwa do modelu C10 Colt. Modele Cordia i Tredia posiadały zawieszenie MacPherson i przednie hamulce tarczowe, manualna skrzynia biegów lub sterowana elektrycznie automatyczna skrzynia biegów oraz trzy silniki: 1,4 litra silnik o mocy 68 KM (50 kW), 1,6 litra silnik o mocy 75 KM (55 kW) i Turbodoładowany silnik o pojemności 1,6 litra o mocy 115 KM (85 kW), który był pierwszym silnikiem tego typu sprzedawanym w Japonii. Model 1600 Turbo był wyposażony w felgi aluminiowe, czerpak na masce oraz kombinację naklejki i paska z boku.
Trzy był zwykle dostępny w stosunkowo bogate wyposażenie, które zwykle obejmowały zagłówki z tyłu, regulowaną kierownicę i graficzny wyświetlacz ogrzewania i wentylacja (kolorowe strzałki pokazujące ruch powietrza wewnątrz). Później była to skrzynia biegów Superzmiana z dwiema dźwigniami zmiany biegów w wielu modelach zastąpionymi przez konwencjonalna pięciobiegowa skrzynia biegów, który był dostępny do czasu wycofania modelu Trzy w 1990 roku. W Europie model pozostał Mitsubishi oferty do jesieni 1986, kiedy import został wstrzymany ze względu na niski popyt. Trzy był produkowany na rynek azjatycki przez kolejne cztery lata. To jest w Niemczech Mitsubishi w ciągu czterech lat udało się sprzedać tylko 9.688 XNUMX pojazdów Terdia i 6.461 XNUMX pojazdów Kordia.
Były dostępne Benzyna 1,6 litra silnik o mocy 75 KM i silnik turbo o mocy 114 KM (maksymalna prędkość 183 km/h) oraz czterocylindrowe silniki 1,4 i 1,8 litra o mocy odpowiednio 70 KM i 90 KM. Cena modelu Trzy w 1983 roku zaczęło się o godz 15.490 DM, 1600 Turbo został wyceniony na 19.500 DM, cena modelu Cordia ale zaczęło się o godz 17.690 DM. Dla porównania: cena najskromniejszego modelu dwudrzwiowego VW Jetta C wyniósł Znak 14.048. Co zaskakujące, w Niemczech nadal istnieje tylko kilka rzadkich egzemplarzy Mitsubishi. Jak podaje Federalny Urząd Transportu Samochodowego, 1 stycznia 2023 r. były one nadal zarejestrowane 22 pojazdy Tredia in 17 pojazdów Cordia. Cordia była jednym z pierwszych pojazdów produkowanych masowo, które były oferowane z opcjonalnym elektronicznym zestawem wskaźników wyświetlacz ciekłokrystaliczny (LCD).
Leta 1984 było Cordia przeprojektowano i w tym samym roku udostępniono opcję na japońskim rynku krajowym Napęd na cztery koła. To była nowość 1,8 litra silnik o mocy 90 KM (66 kW) jako silnik doładowany i 136 KM z turbosprężarką w Europie. To stąd wezwano samochód Kordia 1800 Turbo ECI i przyspieszał do 100 km/h w 7,8 sekundy. Cordia Cabrio, który przerobił Westalka, pozostawał niezwykle rzadki.
