Bojana Vrbnjaka
Czy znasz markę Dino? Enzo Ferrari sprzedaje od kilku lat małe modele Ferrari pod imieniem Dino na pamiątkę swojego syna Alfredo „Dino” Ferrari, który zmarł bardzo młodo. Jednak pojazdy te są teraz rozpoznawalne wśród Fani Ferrari i osiągać podobnie wysokie ceny.
Dino 308 GT4 został zaprojektowany jako uzupełnienie marki Dino, w którym zastąpił model dwumiejscowy Dino 246GT. Ten ostatni jest nadal przez wielu nazywany samochodem Tony’ego Curtisa w serialu telewizyjnym „The 2” (Persuaders). Model 308 GT4 dzięki licznym innowacjom stanowi kamień milowy w historii marki Ferrari. Był to pierwszy samochód produkcyjny firmy Maranella, w który był wyposażony Silnik V8 z układem środkowym, pierwszym z paskiem i pierwszym i jedynym seryjnym Ferrari, które go nosiło Bertone.
Przy konstrukcji nadwozia tak powinno być zamknął krąg, o który od dawna zabiega wielu producentów samochodów sportowych: Pokój dla czterech osób oraz silnik umieszczony centralnie z tyłu (cyfra „4” w nazwie modelu odnosiła się do liczby siedzeń). Projektant Marcelo Gandini stworzył coupe o napiętych, zrównoważonych liniach, które znacznie różniły się od klasycznych kanonów duetu Ferrari-Pininfarina i były podobne do konkurentów Lamborghini Urraco, zaprojektowany przez samego Gandiniego. Dino 308 GT4 było pierwszym Ferrari, w które było wyposażone standardowo silnik ośmiocylindrowy; do tego czasu używał tylko Ferrari sześcio- i dwunastocylindrowe silniki. Wytrzymały i wydajny silnik jest używany w różnych innych pojazdach od wielu lat Ferrari, nawet w nieco zmodyfikowanej formie – np. w serii 308 (w tym Mondial w ponad 15.000 XNUMX pojazdów).
Cecha modelu Dino 308 GT4 jest to, że podobnie jak jego poprzednik, Dino 246, jest on markowy Dino a nie ze zwykłym logo Ferrari. Tylko Maj 1976 nazwa Dino w 308 GT4 została zastąpiona nazwą Ferrari.
W wywiadzie z Piero Ferrariego ten ostatni stwierdził, że tak Bertone wybrany przeze mnie do tego samochodu Enzo Ferrari, gdyż szczególnie cenił swoją pracę nad modelem Fiat Dino Coupe. Według Gandiniego tak Enzo Ferrari bezpośrednio zaangażowany w rozwój samochodu, do tego stopnia, że jego sztab przygotował ruchomą konstrukcję z siedzeniami, pedałami i silnikiem, aby mógł sugerować pozycję za kierownicą. Mechanika została udoskonalona od początku nowy silnik V8 z głośnością 2.926 cm3, który był produkowany z czterema podwójnymi gaźnikami 255 KM według SAE, który później został zdefiniowany jako 230 KM zgodnie z DIN. Centralny podwozie rurowe wywodzi się z podwozia modelu 246 GT, miał większy rozstaw osi, niezależne zawieszenie i hamulce z czterema wewnętrznie wentylowanymi tarczami. Skrzynia biegów była 5-biegowa manualna z samoblokującym mechanizmem różnicowym.
Samochód został po raz pierwszy zaprezentowany dnia na Salonie Samochodowym w Paryżu jesienią 1973 r. Jednak masowa produkcja dopiero się rozpoczęła wiosną 1974 roku. Dino 308 GT4 (numer seryjny 07880 z potwierdzoną datą produkcji Ferrari 26 lutego 1974 r), który jest prawdopodobnie najstarszym sprawdzonym samochodem, który nadal nadaje się do jazdy i jest doskonale zachowany, jest obecnie własnością prywatną w Niemczech. W tym samym roku wyprodukowano także tzw NART Dino, jednorazowy samochód o zwiększonej mocy ponad 220 kW (300 KM) na potrzeby wyścigu Le Mans. W 1976 roku został również zaprezentowany Bertonejewa studium projektowe o nazwie Tęcza. Dino 308 GT4 został natychmiast doceniony za wyjątkową wydajność właściwości dynamiczne, jak na samochód sportowy o niezwykle szerokiej widoczności i łatwości obsługi, którą zapewnia między innymi dyskretny bagażnik.
Wyprodukowane pojazdy (dane z Ferrari SpA):
1974: 764 XNUMX XNUMX jednostek
1975: 598 XNUMX XNUMX jednostek
1976: 439 XNUMX XNUMX jednostek
1977: 320 XNUMX XNUMX jednostek
1978: 267 XNUMX XNUMX jednostek
1979: 326 XNUMX XNUMX jednostek
1980: 112 XNUMX XNUMX jednostek
Zostały wyprodukowane w ciągu sześcioletniego okresu produkcyjnego 2.826 egzemplarzy modelu Dino 308 GT 4, 1.332 instancji czystego modelu Dino 308GT 4 i 1.446 przykładów modelu Ferrari Dino 308 GT 4 (i 840 przykładów modelu 208GT4 o mocy 125 kW (170 KM). Pojazdy z nowszych serii Dinozaur 308 mają ostatnio nieco mniejszą moc niż oryginalne 188 kW (255 KM) – zwłaszcza modele przeznaczone na eksport do USA. W 1975r Włochy wzrosły z powodu ówczesnego kryzysu energetycznego w Europie podatek samochodowy z silnikami wyporowymi powyżej 2,0 litrów, co skłoniło kilku producentów do zaoferowania swoich modeli o mniejszej objętości roboczej. Ferrari więc zdecydował się zostać modelem Dino 308 GT4 oferowane dodatkowo do modelu Dino 208 GT4, który napędzany był tym samym silnikiem V8 o mniejszej pojemności skokowej wynoszącej 1.991 cm3 (180 KM).
Dino 208 GT4 różni się od silnika 3,0-litrowego zewnętrznie trochę szczegółów, ale silnik o mniejszej pojemności był w stanie uniknąć podwyżek podatków na rynku docelowym, czyli we Włoszech. Silnik modelowy Dino 208 GT4 był najmniejszym produkowanym masowo silnikiem V8 i miał wyjątkowy jak na tamte czasy stosunek mocy do pojemności skokowej. Jak wszyscy Ferrari także z lat 70 ceny modelu Dino 308 GT4 podnoszą się powoli. Do niedawna określano go jako podstawowy Ferrari, a dziś sięgają bardzo dobre przykłady podobne ceny jak 308 GTB/GTS/i/QV i 328 GTB/GTS. W stanie 2 jest cena 308 GT4 na rynku za około 70.000 XNUMX euro.
