Marko Hanželic
Od ostatniego wyścigu o mistrzostwo Formuły 1 Obwód Istanbul Park minęło dziewięć lat, a królowa sportów motorowych jest porównywana Sezon 2011 znacznie się zmienił. Ale pytanie brzmi, jak bardzo zmieniły się samochody wyścigowe i technologie w tym okresie? Różnice wizualne są oczywiste, głównie ze względu na zmiany zasad. Na przykład w 2020 roku są samochody szerszy i dłuższy, z większymi skrzydłami, niższymi nosami i oczywiście s "Witam" nad kokpitem.
Ale różnice sięgają znacznie głębiej, ponieważ nawet pobieżne spojrzenie pod maskę ujawnia, jak wiele zmieniło się w Formule 1 w mniej niż dekadę.
Jak zmienił się silnik od 2011 roku?
Silniki zostały całkowicie zmienione. Używali go w sezonie 2011 2,4-litrowy V8-atmosferyczny silniki, które obracały się do 18.000 95 obr./min i ważyły XNUMX kilogramów. Już wtedy był to przypadek hybrydowych jednostek napędowych, ponieważ silnik był podłączony do jednostki KERS, który odzyskuje część zużytej energii kinetycznej podczas hamowania.
To dało kierowcy dodatkowe 80 KM przez 6,7 sekundy na okrążeniu, co mógł wykorzystać w wybranym przez siebie czasie. Dziękuję do KERSa maksymalna moc silników wzrosła do 815 KM.
Dziś serce wyścigów Formuły 1 wygląda zupełnie inaczej. Od wprowadzenia przepisów hybrydowych w 2014 roku są one stosowane w F1 1,6-litrowe turbodoładowane jednostki V6, które ważą 145 kilogramów (minimalna waga) i osiągają 15.000 XNUMX obrotów na minutę.
Maksymalna moc wyjściowa jest znacznie wyższa, ponieważ jednostki mocy (PU) generują o ponad 100 KM więcej niż silniki V8 z 2011 roku. Jednocześnie jednostki napędowe są znacznie wydajniejsze. Jednostka napędowa 2020 osiąga więcej niż Sprawność cieplna 50%. (ilość energii zamienionej z paliwa na pracę). W 2011 roku sprawność cieplna była nieco powyżej trzydziestu procent.
Zwiększona moc, większa wydajność i większa waga są w dużej mierze wynikiem wyrafinowany system hybrydowy, który jest używany w nowoczesnej Formule 1. Składa się z magazynu energii (ES), elektroniki sterującej (CE) i dwóch źródeł dodatkowej mocy. Są tu jeszcze dwie jednostki MGU-K in MGU-H, które „zbierają” energię uwalnianą podczas hamowania i rozgrzewania silnika, co podobnie jak kiedyś w przypadku KERS umożliwia dodatkowe dostarczanie mocy w określonych odstępach czasu na okrążeniu.
Nowoczesne systemy hybrydowe poprawiają również właściwości jezdne samochodów, ponieważ system elektryczny może niemal natychmiast udostępnić moment obrotowy. To pozwala być krzywa osiągów silnika ze spalaniem wewnętrznym (silnik spalinowy, w skrócie ICE) bardziej spójny, na przykład podczas zmiany biegu na wyższy.
Dzisiejszych silników też musi być dużo bardziej trwałe: w 2011 roku dostępnych było 19 wyścigów osiem silników na samochodzie. Obecnie zespoły mogą używać znacznie mniejszej liczby komponentów PU: trzy silniki spalinowe, turbosprężarki i jednostki MGU-H oraz dwie jednostki MGU-K i elektronikę sterującą.
Nie tak oczywiste zmiany są w okolicy części elektroniczne. Technologia w tej dziedzinie znacznie się rozwinęła w ostatniej dekadzie. Jak bardzo zmieniła się elektronika w samochodach widać już na pierwszy rzut oka same dane. W sezonie 2011 bolid F1 zarejestrował około 500 kanałów danych. Samochody do 2020 roku będą ograniczone do 1.500 szybkich kanałów danych i kilku tysięcy kanałów w tle.
Wpływa również zwiększona rejestracja danych ilość danych, które zbiera każdy samochód podczas weekendu wyścigowego. NA Grand Prix Turcji 2011 W weekend wygenerowano 18 GB na samochód. Prawie ich będzie w najbliższy weekend 70 GB.
Zmiany przepisów na przestrzeni lat spowodowały, że samochody Formuły 1 2020 stały się większe i szersze. Długość pojazdu jest teraz większa niż 5.000 milimetra (w 2011 r. – 4.800 mm). Dzisiejsze samochody są również szersze: 2.000 milimetrów w porównaniu z 1.800 w 2011 roku. Są też cięższe, częściowo dlatego, że większa waga hybrydowych jednostek napędowych. W 2011 roku samochody ważyły 640 kilogramów, w tym roku tak 746 kilogramów.
